2017 – Projekt wnętrza dla Szpitala Geriatrycznego im. Jana Pawła II w Katowicach

Projekt koncepcyjny wnętrz o funkcjach wspierających (pokój sensoryczny, pokój komputerowy, gabinet terapii indywidualnej) został zaprojektowany przez ekspertów Fundacji Laboratorium Architektury 60+ we współpracy ze specjalistami z zakresu psychologii dla Szpitala Geriatrycznego im. Jana Pawła II w Katowicach, który oprócz świadczenia usług medycznych w ramach kontraktu z NFZ realizuje misję przeciwdziałania efektom procesu starzenia się społeczeństwa.

Działania te polegają na promocji szeroko rozumianej aktywności seniorów. W ramach projektu ustalono umiejscowienie oraz zakres funkcjonalny poszczególnych pomieszczeń terapeutycznych. Wszystkie pomieszczenia miały niewielkie powierzchnie i nie było możliwości wprowadzania w nich zmian przestrzennych.
Z założeń autorskich powstały wnętrza zróżnicowane przede wszystkim pod względem przekazu kompozycyjnego: wykorzystano odmienne kody kolorystyczne i formalne, zastosowano niespotykane dotychczas w polskiej geriatrii metody terapii światłem, barwą, a także z zastosowaniem tak zwanych „memorabiliów”.

POKÓJ AKTYWNEJ REHABILITACJI został wyposażony w dwa miejsca do pracy przy komputerze, duży ekran z możliwością ruchu przed nim pacjenta oraz z możliwością ustawienia kilku miejsc siedzących, także szafkę na dokumenty. Dodatkowe elementy wyposażenia przeznaczone są dla starszych pacjentów, szczególnie tych z zaburzeniami poznawczymi (zegar, kalendarz, odpowiednia kolorystyka i oświetlenie o silniejszym natężeniu).
Zastosowano mocną kolorystykę, akcentując miejsca do pracy przy komputerze, miejsca do siedzenia oraz miejsca przechowywania. Charakterystycznym elementem wnętrza są wiszące panele akustyczne tworzące dynamiczny układ. Chcieliśmy uzyskać jednoznaczny przekaz znaczeniowy: wnętrze ma aktywizować i pobudzać do działania.

 

GABINET DO TERAPII INDYWIDUALNEJ jest wnętrzem z pozoru nieatrakcyjnym i ograniczającym działania stylistyczne. Miał być wyposażony w biurko do pracy dla psychologa, stolik i dwa miejsca do rozmów z pacjentem. To miejsce ważne dla działań terapeutycznych w szpitalu, gdzie objawiają się często negatywne, silne emocje. Postanowiliśmy ograniczyć do minimum paletę barw i skierować uwagę pacjenta na miejsce rozmowy. Rozwiązanie może i oczywiste – powierzchnia barwna na ścianie – ale uważamy, że kluczowy był wybór odpowiedniego koloru – tym razem głębokiej butelkowej zieleni z fakturą zamszu. Ta jedyna ingerencja stylistyczna była, naszym zdaniem, wystarczającym rozwiązaniem.

„KĄCIK WSPOMNIEŃ” dla dwóch osób o charakterze domowym, ze „znakami pamięci” (elementy takie jak zegar, kalendarz, obrazy oraz bibeloty z lat sześćdziesiątych XX wieku, lampa stojąca itp.) Dodatkowe wyposażenie stanowi szafka na dokumenty dla personelu.

„POKÓJ SENSORYCZNY”, w ramach którego zaprojektowano stanowisko do muzykoterapii, medytacji z wygodnymi miejscami do siedzenia dla osób starszych (krzesło z podłokietnikami + podnóżek). Przestrzeń oddzielono od pozostałej części pomieszczenia zasłoną i wyposażono w oprawę oświetleniową o zmiennej barwie temperaturowej. Pokój pełni funkcję wypoczynku, relaksacji i terapii szczególnie dla osób cierpiących na demencję. „Kokon”, który tworzy się przez wydzielenie części pomieszczenia do terapii sensorycznej zasłoną, ma izolować od świata zewnętrznego, otulać, uspokajać. Zmienna barwa światła służy do odpowiedniej stymulacji pacjenta, w zależności od stosowanej terapii. Nad „kokonem” zawieszono panele akustyczne o miękkim, obłym kształcie (Ecophone Solo Circle)

-Zespół projektowy: dr inż. arch. Iwona Benek, dr inż. arch. Agnieszka Labus

-Konsultacje: psycholodzy mgr A. Bednorz, mgr U. Kmieć

Powrót